اهمیت رویکرد پایین به بالا در مددکاری اجتماعی برای توانمندسازی افراد
انجمن مددکاران اجتماعی ایران – فردین علیپور، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دبیر کارگروه سوانح و بلایای انجمن مددکاران اجتماعی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم در خصوص مددکاری اجتماعی و ضروت آن برای جامعه اظهار داشت: آخرین تعریف برای مددکاری اجتماعی طبق تعریف سازمان‌های تابعه بر دو بخش نظری و عملی تاکید دارد که هدف نهایی این حرفه را افزایش بهزیستن و کیفیت زندگی افراد می داند.
وی ادامه داد: مددکاری اجتماعی در سه شاخه فردی، گروهی و جامعه ای از طریق اقدام مستقیم فردی یا توسعه سیاستگذاری ها، مداخله در بحران، تسهیل پیوستگی و انسجام اجتماعی، تغییر و توسعه اجتماعی با هدف توانمندسازی مردم فعالیت می کند.
همچنین گفت: اصول مددکاری اجتماعی که در تمام شاخه ها باید به آن توجه کرد شامل عدالت اجتماعی، مسئولیت پذیری، احترام به تنوع در جامعه است و تاکید می کند که مددکاری اجتماعی از طریق تسهیل تغییرات به مردم برای عبور از مشکلات کمک کند؛ همچنین کارکرد اصلی آن باید با رویکردی از پایین به بالا با ارزیابی از فرد و محیطش بیشترین توانمندی را در وی ایجاد کند، در زمینه گروهی نیز مددکاران تا جایی پیش می‌روند که برنامه ای برای حل مشکلات بریزند و آن را به اجرا دربیاورند.
دبیر کارگروه سوانح و بلایای انجمن تصریح کرد: یکی از بخش های مورد توجه در این حوزه، پیشگیری است که درسطوح مختلف برای هر برنامه صورت بگیرد چراکه در این شرایط سود مداخله مددکاری بسیار بیشتر از زمان ورود آن بعد از وقوع بحران است، مددکاری از طریق کار کردن با افراد قبلاً از وقوع یک حادثه زمینه را ایجاد می کند که کمترین آسیب متوجه افراد شود تا مهارت مقابله با بحران و حالت واکسینه ایجاد شود.
علیپور خاطرنشان کرد: یکی از نکات مهم در این حوزه داشتن نگاه تلفیقی و سیستمی است که نیازمند پرهیز از نگاه یکسویه، توجه به حرفه های مختلف و سازمان های مسئول است، برای مددکاری موفق، باید جنبه علمی را تقویت کرد و به روز بود که هم مبتنی بر علم است و هم تجربه.