برخی جوانان به قوانین پلیس و احترام نمی گذارند چون درک درستی از آنها ندارند
-یک مددکار اجتماعی گفت: برخی جوانان درک درستی از قوانین پلیس و احترام به قوانین ندارند و گریز از قوانین پلیس و قوانین ترافیکی را به نوعی زرنگی خود تلقی می‌کنند که نیازمند بسترسازی برای مداخلات روانی و اجتماعی پلیس راهور و رسانه ملی و همچنین وزارت بهداشت است.
دکتر سید محمد حسین جوادی، در گفت‌و‌گو با خبرنگار سینا، در تفسیر پژوهش خود در زمینه طراحی مدل روانی- اجتماعی کاهش عوامل خطرساز تصادفات در جوانان گفت: تصادفات رانندگی به عنوان یک مسئله بهداشتی- اجتماعی، دومین علت مرگ و میر جوانان در ایران است و متاسفانه فراوانی بالای تصادفات به عنوان یک رفتار پرخطر جامعه را به شدت تهدید می‌کند.
وی رفتار‌های انسانی را مهمترین عامل تصادفات در جوانان دانست و خاطرنشان کرد: جاده، خودرو و عامل انسانی سه ضلع مثلثی است که تنها عامل انسانی ۷۰ درصد علت تصادفات است و دو عامل خودرو و جاده روی هم به طور مجموع ۳۰ درصد تصادفات را رقم می‌زنند.
این مددکار اجتماعی به سیستم کنترلی کشور در کنترل رفتار‌های پرخطر رانندگی جوانان اشاره کرد و گفت: عمده مداخلاتی که در کشور وجود دارد بیشتر در حوزه سخت افزاری اعم از توسعه جاده‌ها، نصب دوربین‌‌ها، افزایش جریمه‌‌ها است، در حالی که عامل انسانی و فرهنگسازی در این زمینه بیشتر حائز اهمیت است.
وی به عدم تاثیر جریمههای رانندگی در پیشگیری رفتار‌های پرخطر در رانندگی جوانان اشاره کرد و افزود: جریمههای رانندگی ممکن است تاثیرگذار باشند اما در درک قوانین پلیس خیلی تاثیرگذار نبوده است، در واقع نیاز است درک قوانین پلیس را در جامعه بهبود ببخشیم و تقویت کنیم؛ به نظر می‌رسد برخی جوانان درک درستی از قوانین پلیس و احترام به قوانین ندارند و گریز از قوانین پلیس و قوانین ترافیکی را به نوعی زرنگی خود تلقی می‌کنند که این موضوع نیازمند بسترسازی برای مداخلات روانی و اجتماعی پلیس راهور و رسانه ملی و همچنین وزارت بهداشت است.
جوادی، تصریح کرد: متغیر‌هایی که در تصادفات رانندگی و رفتار‌های خطرآفرین رانندگی جوانان تاثیر داشته‌اند را مطالعه و احصاء کردیم که با معرفی عضو سازمان‌ها و نهاد‌هایی که می‌توانند مداخله درستی در این زمینه با ارائه بسته‌های روانی و اجتماعی برای کاهش رفتار‌های خطرآفرین و تصادفات جوانان داشته باشند طراحی کردیم.
وی ادامه داد: قاعدتاً اجرایی شدن این یافته‌ها نیازمند مشارکت سازمان‌های مربوطه مثل پلیس راهور، وزرات بهداشت، جمعیت هلال احمر، و سازمان‌های غیر دولتی مثل کلینیک‌های مددکاری اجتماعی است که می‌توانند با مداخلات روانی و اجتماعی زمینه‌ای برای پیشگیری از رفتار‌های پرخطر در رانندگی جوانان داشته باشند.