جای خالی «سلامت روانی و اجتماعی» در لایحه بودجه ۱۳۹۱
رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران تاکید کرد:
جای خالی «سلامت روانی و اجتماعی» در لایحه بودجه ۱۳۹۱
ر
ییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با تاکید بر اینکه جای «سلامت اجتماعی» در لایحه بودجه سال ۱۳۹۱ کشور خالیست، این امر را نتیجه بی‌توجهی و کم‌توجهی تصمیم‌گیران کلان کشور به موضوع سلامت اجتماعی دانست.
حسن موسوی چلک در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اظهار کرد: یکی از قسمت‌های پرچالش لایحه بودجه در مورد اعتبار هدفمندی یارانه‌ها بود و در نهایت در کل اعتبارات مصوب یارانه‌ها، مبلغ شش هزار میلیارد تومان برای حوزه سلامت اختصاص یافت.
وی افزود: این در حالیست که تمام این اعتبار تنها برای “سلامت جسم” اختصاص یافته است و شاید بتوان این شرایط را نتیجه کم توجهی یا بی‌توجهی تصمیم‌گیران کلان کشور به حوزه سلامت روانی و اجتماعی، کم کاری مسئولان اجتماعی در پیگیری امور مربوط به حوزه سلامت اجتماعی در هنگام ارائه لایحه بودجه و در نهایت بی‌توجهی محض کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در این زمینه دانست تا بخشی از این اعتبارات به حوزه سلامت اجتماعی اختصاص یابد و شاید هم بتوان به تلاش مسئولان حوزه سلامت جسم در این زمینه اشاره کرد.
رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در ادامه با بیان اینکه آنچه که مسلم و مشهود است نگاه صرف پزشکی حاکم بر این جریان است، تاکید کرد: فراموش نشود جامعه‌ای از امنیت اجتماعی پایدار برخوردار است که مردم آن جامعه از سلامت اجتماعی و روانی هم برخوردار باشند.
موسوی چلک ادامه داد: تاملی در آمار هایی که اخیرا توسط مسئولان وزارت بهداشت در زمینه مصرف مشروبات الکلی ارائه شده یا آمارهایی که پیش از این توسط مسئولان نیروی انتظامی اعلام شده، یا آمار پرونده‌های قضایی، زندانیان، گرایش به مواد مخدر صنعتی و روانگردان، آمار افراد مبتلا به اختلال روانی و همچنین تاملی به آمار های طلاق و سایر آسیب‌های اجتماعی در کشور نشان می‌دهد که همه مشکل و نیاز مردم صرفا مربوط به امر سلامت جسم نیست.
رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران همچنین اظهار کرد: این توجه یک جانبه و تک بعدی به سلامت جسم و غفلت فاحش از سایر حوزه‌ها تحت هیچ شرایطی مطلوب جامعه نبوده و نیست.
وی افزود: اگر به این حوزه توجه جدی نشود، در آینده مجبور به افزایش مراکز نیروی انتظامی، واحد های قضایی، زندان و غیره خواهیم بود. گاهی اوقات گسترش این مراکز هم چاره کار نخواهد بود و لازم است نگاه تک بعدی به سلامت جسمی را در سیاستگذاری‌های کشور کمرنگ‌تر کنیم و نیم نگاهی هم به سلامت اجتماعی و روانی داشته باشیم و اعتبار لازم را به سازمان‌های اجتماعی مرتبط اختصاص دهیم.
چلک در پایان تاکید کرد: اگر حتی ۱۰ درصد از اعتبار مصوب یارانه‌ها به امر سلامت هم به حوزه سلامت اجتماعی و روانی اختصاص یابد، می‌توان کارهای بزرگی انجام داد.