دکتر مظفر کریمی دائره المعارف تامین اجتماعی کشور به دیار باقی شتافت

همانگونه که در قرآن آمده است مرگ حق است و همه از خداییم و به سوی او باز می گردیم.خوشا به حالی کسانی که در این دنیا راه درست را طی کردند از جمله اینها دکتر مظفر کریمی بود که دیشب دار فانی را وداع گفتند. دیشب که از بیرجند به فرودگاه مهرآباد تهران رسیدم ساعت حدود نه شب را نشان می داد.در مسیر فرودگاه به منزل بودم که یکی از دوستان با وفایم آقای اسماعیل گرجی پور مدیر کل بیمه های اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به من زنگ زد.صدای لرزانی داشت وگفت خبر بدی دارم و آن این که دکتر کریمی به دلیل سکته قلبی در بیمارستان شریعتی بستری است و به کما رفته است و پزشکان در حال انجام اقدامات درمانی هستند برای سلامتی اش دعا کنید.

رسیدم منزل و با آقای دکتر حبیب جباری تماس گرفتم و این خبر تلخ را به ایشان دادم قرار گذاشتیم که با هم به بیمارستان برویم.در حال آماده شدن برای رفتن به بیمارستان بودم که مجدد آقای گرجی پور تماس گرفتند وگفتند دیگر بیمارستان نیایید و دکتر کریمی ساعت ۱۰ شب فوت کرد. ایشان در آذرماه ۱۳۴۶ در روستای اسفاد، از توابع شهرستان زیرکوه (خراسان جنوبی) به دنیا آمد. در پنج سالگی به مکتبخانه رفت و قرآن را نزد مکتبدار روستا آموخت. دوره ابتدایی را در دبستان اسفاد گذراند و برای دوره سه ساله راهنمایی ناچار بود هر روز فاصله شش کیلومتری اسفاد تا آبیز قدیم را ـ همراه با بقیه دانش آموزان اسفادی ـ پیاده طی کند.پس از آن برای گذراندن دوره دبیرستان به قاین رفت. دوره چهار ساله دبیرستان در رشته تجربی، در دبیرستان دکتر شریعتی قاین، برای ایشان پر از خاطره های شیرین و بیاد ماندنی بود. در همین مدت موفق شد حضور در جبهه های دفاع مقدس را در کنار بسیجیان عزیز تجربه کند که جزء شیرین ترین خاطره های زندگی ایشان بود.در سال ۱۳۶۵ پس از قبولی در کنکور سراسری، به تهران آمد و چهار سال بعد با مدرک کارشناسی در رشته مدیریت بهداشت و درمان از دانشگاه علوم پزشکی ایران فارغ التحصیل شد و برای گذراندن دوره خدمت نیروی انسانی به نیشابور رفتم حاصل دو سال کار و زندگی در نیشابور برای ایشان تجربه های شغلی مفیدی بود که به گفته خودش بعدها بسیار به کارش آمد.در آذرماه ۱۳۷۱ ـ در حالی که چهارماه از تولد اولین فرزندش می گذشت ـ برای ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد (دانشگاه علوم پزشکی ایران) به تهران آمد و همان سال در سازمان تأمین اجتماعی کشور استخدام شد. در سال ۱۳۷۵ در دوره دکترای تخصصی (Ph.D) مدیریت بهداشت و درمان پذیرفته شد و در سال ۱۳۷۹ آن را به اتمام رساند. از سوابق ایشان می توان به : مدیر گروه مطالعات اجتماعی موسسه پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، مدیرکل بیمه‌های اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ، مشاور معاونت فنی و درآمد سازمان تامین اجتماعی و تالیف کتاب های: بیمه درمان روستاییان ایران، جایگاه بیمه خدمات درمانی در نظام جامع تامین اجتماعی اشاره کرد پژوهش بسیاری در این حوزه انجام داده وگزارش های کارشناسی و تحلیلی متعددی از ایشان تهیه و به چاپ رسیده است.برخی از این پژوهش ها عبارتند از: تامین اجتماعی برای بیکاران،طرح بیمه بازنشستگی پایه (همگانی)، اصلاح قانون بیمه بیکاری، آثار اجتماعی هدفمندسازی یارانه ها، آسیب شناسی قوانین نقل و انتقال سوابق بیمه شدگان، الزامات تشکیل سازمان بیمه سلامت، فعالیت های اقتصادی صندوق های بازنشستگی، الگوی پیشنهادی نظام تأمین اجتماعی چند لایه برای ایران و… صداقت، مسئولیت پذیری ، تعهد سازمانی، دغدغه توجه به حقوق مردم، صراحت و شفافیت، نگاه کارشناسی، احترام به همکاران، خانواده دوستی و … برخی از ویژگی های این انسان بزرگ بود.گر چه بقول خودش همین صداقت و شفافیت و بیان دیدگاههای کارشناسی چوبش را خورده است اما هیچ گاه ناراحت نبود.گرچه در این اواخر خیلی آزارش دادند اما باز هم می گفت که برای ساخته شدن کشور باید تلاش صادقانه کنیم و تحمل این ناملایمات هم بخشی از این فرایند است. حدود بیست سال است که ایشان را می شناسم وچند سال هم توفیق همکاری مستقیم با همرا داشتیم ودر بسیاری از همایش های علمی که برگزار می کردم ایشان یکی از همراهان همیشگی من بودند. در گذشت این عزیر را که به درستی دائره المعارف تامین اجتماعی کشور بوده، ازطرف خود و جامعه مددکاران اجتماعی ایران به خانواده محترمش و دوستانش وهمکارانش تسلیت می گویم.به راستی که : هرگل که بیشتر به چمن می دهد صفا/ گلچین روزگار امانش نمی دهد

سید حسن موسوی چلک

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران