زنگ خطر برای کاهش سن کارتن خوابی وافزایش زنان بی خانمان در کشور

مشکلات اقتصادی،عدم حمایت های اجتماعی و خانوادگی،کاهش سن کارتن خواب ها و افزایش روز افزون زنان کارتن خواب را در پی داشته است.این جملات را سید حسن موسوی چلک می گوید.کسی که چندین دوره مسئولیت اداره دفتر آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را برعهده داشته و درحال حاضر نیز به عنوان یک مددکار اجتماعی بر صندلی ریاست انجمن آسیب های اجتماعی تکیه زده است.او بی سرپناهی و اجبار به زندگی در خیابان را بهترین تعریف برای کارتن خوابی می داند و این دسته از افراد را به سه گروه معتادین،بیماران روانی مزمن و ورشکستگان اقتصادی و رانده شدگان از خانواده و اجتماع تقسیم می کند. وی بر لزوم حمایت های اجتماعی از این دسته از افراد تاکید ویژه ای دارد و معتقد است قانون پیش بینی های لازم را برای حمایت های اجتماعی از این افراد کرده است اما آنچه باعث شده این افراد مورد حمایت قرارنگیرند و همچنان در سطح شهرها دیده شوند در نظر نگرفتن منابع اعتباری لازم در بودجه های سالیانه دولت است.وی به مصوبه سال ۷۸ شورای عالی اداری اشاره می کند که مبنای کار دستگاههای اجرایی قرار گرفته است .

در این مصوبه مسئولیت ها در بین دستگاههای مختلف توزیع شده و فرمانداری ها و وزارت کشور نیز مسئول انتصاب رئیس اردوگاههای نگهداری از بی خانمان ها هستند.بر اساس این مصوبه شهرداری ها موظف به تامین مکان،شناسایی و جمع آوری بی خانمان ها شده اند.سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی نیز مکلف به حمایت و پذیرش نیازمندان پس از غربالگری در مراکز منتسب به شهرداری ها می باشند.

اما مهمترین بخش ماجرا تخصیص نیافتن اعتبارات لازم توسط معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری است که متاسفانه در تمام این سال ها بودجه مورد نیاز دستگاههای مسئول را تامین نکرده است.موسوی چلک کارتن خواب ها و افراد بی خانمان را معجونی از مشکلات و آسیب های اجتماعی می داند که به دلیل ضعف نظام تامین اجتماعی کشور ،امکان حمایت از این افراد و خروجشان از چرخه بی خانمانی وجود ندارد.افرادی که خود معلول و زاییده مشکلات موجود در جامعه اند و هر روز علاوه بر اضافه شدن بر تعدادشان،جوانتر نیز می شوند.رئیس انجمن مددکاری اجتماعی از کاهش سن کارتن خواب ها در کشور و همچنین افزایش زنان کارتن خواب ابراز نگرانی می کند و تمامی این مشکلات را ناشی از مشکلات اقتصادی و عدم حمایت های اجتماعی و خانوادگی که در نهایت منجر به بروز بیماری های روانی و اعتیاد در جامعه می شود می داند.

منبع: روزنامه خراسان