ضرب الاجلی نمی توان هیچ کشوری اداره کرد

یکی از وظایف دولت ها در هر جامعه ای برنامه ریزی برای اداره کشور است  به گونه ای که امور کشورها به درستی اداره شود ومردم در آن کشور ها امنیت ،آسایش و آرامش همه جابنه و رفاه اجتماعی پایدار داشته باشند. در همین راستا وظایف دولت هاست که از تمامی ظرفیت های موجود علمی و  منابع وامکانات و تسهیلات  و… برای تحقق چنین جامعه ای بهره بگیرد. این امر برای کشور هایی که بنا به دلایل مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… از  مسایل  و مشکلات بیشتری رنج می برند به مراتب اهمیت مضاعفی پیدا می کند.طبیعتا در چنین شرایطی اداره کشور نیاز به  به تفکر دارد تا ضمن شناسایی قوت ها وضعف ها، تهدید ها و فرصت ها را  هم  بصورت علمی، واقع بینانه و مبتنی بر شواهد و با نگاه به آینده و در راستای تحقق رفاه اجتماعی پایدار برای همه مردم کشور( با پذیرش تنوع اجتماعی مردم در هر کشوری و حقوق همه شهروندان) و بدون جانبداری های سیاسی شناسایی کنند. بر اساس این شناخت ها برای برون رفت از وضعیتی که در آن گرفتار می شوند، نیازمند اتخاذ تدابیر مناسب در سطوح سیاستگذاری های کلان، اجرایی و برنامه ریزی های اثر بخش می باشند. تحقق این امر مستلزم  به کارگیری افرادی متخصص و صاحب اندیشه در مسوولیت های مختلف است تا برای اداره هر حوزه خوب بررسی کنند، توان علمی برای برنامه ریزی داشته باشند. ایده های جدید را بشناسند، یا ارائه کنند و یا بتوانند از ایده های جدید دیگران  استفاده کنند. من فکر می کنم علاوه بر این که افراد زیادی سرجای خودشان نیستند،یکی از مشکلات  دیگر این است که برای اداره کشور آنگونه که باید وقت برای فکر کردن چگونگی اداره کشور گذاشته نمی شودمروری بر نوشته های مختلف نشان می دهد که  «مدیران، عمدتا با گستردگی، تنوع و تخصصی بودن اطلاعات و کمبود وقت روبرو هستند. در کشورهای در حال توسعه مدیران به دلیل کار زیاد و لزوم شرکت در جلسات متعدد، فرصت چندانی برای فکر کردن پیدا نمی کنند و در خارج از جلسات نیز ناچارند دو یا سه کارتابل پر از نامه را پاسخ دهند. جوابگویی به مدیران بالادست، پاسخ به ارباب رجوع، هدایت مجموعه زیردست، تلفن ها، بحث با مشاوران و پیگیری برنامه ها نیز فرصت فکر کردن و ایجاد طرح و برنامه را از آن ها می گیرد و اجازه نمی دهد که تصمیمات کلان را با مطالعه بگیرند». واقعتمی توان  بدون فکر کردن کشوری را  اداره کرد؟ اعتراضاتی که به برخی از تصمیم گیری ها می شود، یا اجرای برخی از قوانین در عمل با مشکل مواجه می شود و یا هدر رفت منابع را در اجرای برخی برنامه ها و پروژه ها پرداخت می کنیم و … نتیجه درست فکر نکردن در تصمیم گیری هاست که در نهایت رضایت مردم را هم کاهش می دهد. قبول کنیم ضرب الاجلی نمی توان هیچ کشوری را اداره کرد بلکه برای اداره کشور  باید اندیشه کرد تا همه چیز به سامان برسد.تصمیمات خلق الساعه در حوزه های مختلف از جمله حوزه اجتماعی که من به عنوان مددکار اجتماعی بیشتر در این حوزه فعالیت دارم همیشه تبعاتی را برای جامعه داشته است. فراموش نکنیم تاثیرات این تصمیمات می تواند  در امنیت کشور تاثیر گذار باشد.

سید حسن موسوی چلک- رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

روزنامه آرمان ملی، ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳