یادداشت: صدای معلولین شنیده نمی شود/ نیازمند احترام به تنوع هستیم
خبر کوتاه اما قابل تامل در خصوص واکنش افراد دارای معلولیت به لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ این بود که تعدادی از تشکلها و فعالین حوزه معلولیت در سازمان برنامه و بودجه کشور را گل گرفتند. این یادداشت را هم در ادامه یادداشتها، مکاتبات، مصاحبهها و… که انجام داده بودم به بهانه این خبر کوتاه مینویسم.
مگر نه این است که دولتها در ادوار مختلف موظف به اجرای اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بوده و هستند؟ مگر نه این است که دولتها موظف به اجرای قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت هستند؟ مگر نه این است که در سیاستهای کلی تامین اجتماعی و در مقدمه آن تاکید و چنین تصریح شده است که «ایجاد رفاه عمومی، برطرف ساختن فقر و محرومیت، حمایت از اقشار و گروههای هدف خدمات اجتماعی از جمله بیسرپرستان، از کارافتادگان، معلولان و سالمندان و آنچه از اهداف رفاه و تأمین اجتماعی که در اصول ۳، ۲۱، ۲۸، ۲۹، ۳۱ و ۴۳ قانون اساسی ازاهداف تدوین این سیاستهای کلی هستند؟» چرا در این شرایط بد اقتصادی نه تنها به فکر جبران مطالبات بحق مانده از قبل افراد دارای معلولیت نیستیم بلکه به گونهای حرکت میکنیم که حتی بیش از قبل باعث نگرانیشان میشویم؟ مگر نه این است که دولتها در ادوار مختلف نسبت به این اقشار وظیفههایی داشتند و حال هم وظیفه دارند؟ من به عنوان مددکار اجتماعی و همکاران دیگر مددکار اجتماعیام شرایط سخت این افراد را با گوشت و پوست خود لمس میکنیم (البته نه به اندازه این افراد و خانوادههایشان) و باور این نکته که به رغم همه این قوانین و قوانین و اسناد سیاستی متعدد دیگر که خود مثنوی دیگری دراین حوزه است، باز هم شاهد کم توجهی در لایحه بودجه سال آینده هستیم.
افراد دارای معلولیت و سایر افشار نیازمند متعلق به این جامعه هستند و باید به همه این اقشار با تنوع مختلفی که در جامعه از نظر جنس، سن، نوع مشکلات و… دارند توجه شود. این موضوع نه فقط در ایران که در جامعه جهانی هم برای احترام به این تنوع و لزوم اقدام اجتماعی مشترک به عنوان شعار سال ۲۰۲۳ فدراسیون جهانی مددکاران اجتماعی تصریح شده است. شعار سال ۱۴۰۲ انجمن مددکاران اجتماعی ایران هم در همین راستا و با عنوان مددکاری اجتماعی و تنوع اجتماعی انتخاب شده است. همه این نوع نگاه نشان دهنده اهمیت توجه و احترام به این تنوع برای برخورداری از منابع و امکانات و عدالت در دسترسی به منابع و خدمات برای کاهش نگرانی و تلاش برای به زیستن اجتماعی است. حال این وضعیت بودجه قابل قبول نیست. امیدوارم رئیس مجلس و نمایندگان مجلس هم در کمیسیونها و هم در صحن مجلس مدافع این افراد باشند.
سید حسن موسوی چلک
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
منبع: روزنامه آرمان ملی