جای خالی مددکاران اجتماعی در مدارس
آنطور که کارشناسان اجتماعی میگویند بدون شک یکی از بهترین مکانهایی که میتوان برنامههای پیشگیری از آسیبها را در آن اجرایی کرد مدارس هستند. این موضوع در سیاستهای کلی ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور، از سوی رهبر معظم انقلاب هم ابلاغ شده است. به گونهای که در یکی از این سیاستها به «ارتقای سلامت جسمی و روحی معلمان و دانشآموزان و پیشگیری از آسیبهای اجتماعی» تأکید شده است. موضوعی که حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران به آن اشاره میکند: «باید بپذیریم در ذهن خانوادهها، مدرسه یکی از سالمترین محیطهای اجتماعی است اما این را هم باید گفت که در مدارس آسیبهایی هم وجود دارد. مسئولان بخوبی میدانند که سن آسیبهای اجتماعی کاهش پیدا کرده است و حالا نوجوانان درگیر مسائل اجتماعی مختلفی شدهاند. اینکه فقط سندی بنویسیم و در اجرایش مشکل داشته باشیم اقدام مناسبی نیست. آسیبهای اجتماعی مدرسه و غیر مدرسه، دانشآموز و غیر دانشآموز نمیشناسد. دیوار فیزیکی مدرسه نمیتواند مانع ورود آسیبهای اجتماعی شود.»
وی معتقد است که یکی از اقداماتی که وزیر جدید آموزش و پرورش لازم است انجام دهد ایجاد بستر لازم برای جذب مددکاران اجتماعی در مدارس است.
موضوعی که در دوره مدیریت دولت قبل در آموزش و پرورش مورد غفلت قرارگرفته بود. چلک میگوید: بررسی کنید چه تعداد افراد در آموزش و پرورش در آن زمان استخدام شدند؟ چند نفرشان مددکار اجتماعی بودند؟ حتی یک نفر به عنوان «مددکار اجتماعی» در مدرسهای جذب نشده بود. این خود گویای این مطلب است که آموزش و پرورش در تمام این سالها با استفاده از مددکاران اجتماعی در این زمینه گام مؤثری بر نداشته است.